page contents
بلاگمهارت‌های پژوهشگری

اضطراب پژوهش (چرا از مقاله و پایان‌نامه نوشتن می‌ترسم؟)

اضطراب پژوهش یکی از مشکلات رایج و مهمیه که خیلی از پژوهشگران باهاش دست و پنجه نرم می‌کنن.

اضطراب پژوهش یکی از مشکلات رایج و مهمیه که خیلی از پژوهشگران باهاش دست و پنجه نرم می‌کنن. این اضطراب می‌تونه باعث کاهش انگیزه، خلاقیت، کیفیت و کمیت پژوهش بشه و روی عملکرد و رضایت پژوهشگر تاثیر منفی بذاره.

اما این اضطراب از کجا میاد؟ چرا بعضی از پژوهشگران از انجام پژوهش می‌ترسن؟ چه راه‌حل‌هایی برای مقابله با این اضطراب وجود داره؟

به طور کلی، می‌شه گفت که اضطراب پژوهش از عوامل زیر ناشی می‌شه:

  • ترس از تعهدات زمانی
  • ترس از انتخاب موضوع
  • ترس از انجام پژوهش
  • ترس از نتیجه پژوهش

این ترس‌ها می‌تونن به خاطر عوامل مختلفی مثل نبود مهارت‌های پژوهشی، نبود منابع و امکانات، نبود کمک و راهنمایی، نبود برنامه‌ریزی و زمان‌بندی، نبود گروه‌های پژوهشی و عدم توانایی مدیریت استرس و هیجان باشه. برای کاهش اضطراب پژوهش، پژوهشگران می‌تونن از راهکارهای مختلفی استفاده کنن.

ترس از تعهدات زمانی

وقتی به دنیای پژوهش و تحقیقات وارد می‌شویم، همگی با پدیده‌ای اسرارآمیز روبرو می‌شویم. تصویر کنید که درحال نوشتن ایده‌ها و جزئیات پژوهشی هستید، اما تاریخ ارسال مقاله یا تحقیقات پایان‌نامه به سرعت نزدیک می‌شود. حالا همه چیز در حال چرخیدن است و شما باید چشمان خود را به گوشه و کنار برنداشته و بر روی مسیری که به سرعت آمده، حرکت کنید.

ترس از تعهد زمانی و فشار زمانی همانند موج طوفانی است که شما را به سواحل موفقیت و دانایی می‌اندازد. این ترس می‌تواند تمام انرژی شما را فراهم کند و یا به یک سیلی مرگبار تبدیل شود. آیا این احساس را دارید که هر لحظه با چالشی جدید روبرو می‌شوید؟

اگر به این چالش‌ها به جای محدودیت به دیده فرصت نگاه کنیم، هر لحظه‌ای که ساعت تیک تاک می‌زند، فرصتی تازه برای خلق دانش، ارائه نتایج جالب، و به اشتراک گذاشتن افکار با دنیاست.

اگر این چالش بزرگ را به عنوان ماجراجویی جذاب بپذیریم. همگی در این سفر هستیم، هر کدام از ما داستان خود را می‌نویسیم. فشار زمانی، می‌تواند هم مانند آتش ما را خاکستر کند و هم می‌تواند ما را گرم کند و از گرمای انرژی‌بخش آن استفاده کنیم. پس بیایید با چشمان پر از امید به روی این امواج ایستاده، و به سمت بازه‌های زمانی مشخص برویم.

اضطراب پژوهش

احساسات مربوط به اضطراب پژوهش در کمبود زمان

وقتی ترس از رسیدن موعد و تعهدات زمانی به ذهن دانشجو و پژوهشگر می‌آید، احساساتی مختلف ذهنش را فرا می‌گیرد. واگویه‌های درونی در این شرایط می‌تونه موارد زیر باشه:

“آه، نزدیکه… موعد ارسال مقاله یا پروپوزال رسیده و این فشار زمانی داره منو خفه می‌کنه. می‌ترسم! می‌ترسم از اینکه نتونم با این زمان محدود، همه‌ی اطلاعات رو جمع‌آوری کنم و به شکل درست و زیبا ارائه بدم. حتی احساس می‌کنم همین حالا هم دیر شده و من هنوز توی تاریکی چاله‌ی زمان هستم.

اما همچنان یک جرقه امید در دلم هست. احساس می‌کنم که این تنها چالشی نیست که تاکنون پشت سر گذاشتم. اگر توانستم با زمانهای کمتر نتایج خوبی بگیرم، می‌تونم همینطور هم انجام بدم. اما این احساس همراه با یک نا امیدی کوچک است. موقعیت جدید و چالش برانگیزیه، اما اگه نتونم تمام توانم رو نشون بدم چه؟ اگر نتونم با این فشار زمانی کنار بیام و کیفیت کارم رو حفظ کنم چه؟

این حس دوگانه از دو جهت بهم فشار میاره. اما یک نگاه به عقب به یادم میاره که هربار که این احساس رو داشتم، نهایتاً به یک نتیجه خوب رسیدم. شاید این ترس یک حافظه‌ی ذهنی از چالش‌های پیشینه. حالا بیایم، شاید همین ترس مارو تا سواحل موفقیت ببره. زمان کمه، ولی به نظر میاد من هنوز در جاده‌ی درست قدم گذاشتم. بیا ببینیم این بار چه اتفاقی میفته….

راهکارهای کلیدی و پایه یک دانشجو

1. تقسیم بندی کارها
– “بهتره این کار را به چند بخش کوچکتر تقسیم کنم. اینطوری می‌تونم به تدریج پیش برم و از این ترس زمانی که همه چیز را یکجا باید انجام بدم، کمتر بشه.”

2. برنامه‌ریزی هوشمندانه
– “بهتر است یک برنامه‌ریزی دقیق داشته باشم. زمانبندی منظم برای هر فعالیت و وظیفه می‌تواند به من کمک کند تا کنترل بیشتری بر زمانم داشته باشم.”

3. پذیرفتن کمک
– “گاهی اوقات خوبه که به دیگران کمک بخواهم. ممکنه یک نگاه بیرونی یا نظر یک همکار، دیدگاه جدیدی به مسئله بیاره و کمک کنه که ضرب‌العجل‌ها را بهتر مدیریت کنم.”

4. تفریح و استراحت
– “حتما به خودم فرصت بدم استراحت کافی داشته باشم. گاهی اوقات استراحت می‌تواند به من انرژی لازم را بدهد تا با انگیزه بیشتری به کارهام بپردازم.”

5. اولویت‌بندی
– “مهمترین کارها را اولویت بندی کنم و به ترتیب اهمیت با آنها کار کنم. این باعث می‌شود که حداقل کارهای حیاتی انجام شود.”

6. مدیتیشن و آرامش
– “گاهی اوقات به خودم یک دقیقه وقفه کوتاه می‌دهم و مدیتیشن می‌کنم. این باعث می‌شود ذهنم آرام و متمرکز باقی بماند.”

7. شکیبایی و پذیرش
– “اگر چه ممکن است زمان محدودی داشته باشم، اما باید بپذیرم که همیشه هر چیزی به دقت و کیفیت نیاز ندارد. شکیبا باشم و اگر یک جزء کمی کمتر کامل بود، خودم را ببخشم.”

برنامه‌ریزی

ترس از انتخاب موضوع

ترس از انجام پژوهش

ترس از نتیجه پژوهش

مشاهده بیشتر

شهربانو صادقی گورجی

شهربانو صادقی گورجی هستم. کارشناس ارشد علم اطلاعات و دانش شناسی. قصد دارم تجربیات ۲۰ ساله خودم رو در حوزه مهارت‌های سواد اطلاعاتی و جستجو و بازیابی منابع به دانشجویان و پژوهشگران منتقل کنم. امید است با تجهیز به مهارت‌های دانشی، زندگی بهتری برای خود و اطرافیانمان رقم بزنیم و جامعه دلخواهی را بسازیم.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا